English
Hoe werkt een breadboard
Hoe werkt een breadboard.
Als er een elektronica schakeling wordt opgebouwd is daar normaal gesproken een printplaat voor ontworpen. Op een dergelijke printplaat hebben alle onderdelen netjes een aangewezen plaats waar ze moeten worden gemonteerd. Het ontwerpen van een printplaat gebeurt echter alleen als er veel identieke elektronische circuits moeten worden opgebouwd en als het helemaal zeker is dat het ontwerp goed werkt.
De elektronica hobbyist maakt echter vaak maar één enkel exemplaar van een schakeling en dan is het te kostbaar en te veel werk om daar apart een printplaat voor te ontwerpen. Daarom werkt de elektronica hobbyist meestal met een experimenteerboard en/of een experimenteerprint.
Normaal gesproken zal een elektronica hobbyist beginnen om zijn schakeling als proef op te zetten op een experimenteerboard, ook wel breadboard of steekbord genoemd. Met een dergelijk board kan snel en eenvoudig een schakeling zonder solderen worden opgebouwd. Dit door de onderdelen in de contactstrips te steken om ze zo onderling te verbinden. Op deze manier kan door het toevoegen, verwijderen en verplaatsen van onderdelen geëxperimenteerd worden met een elektronische schakeling. Dit net zo lang totdat de schakeling werkt zoals is gewenst. Als de schakeling eenmaal werkt kan er worden gekozen om een definitieve versie in elkaar te solderen op een experimenteerprint. Hieronder beginnen we eerst met uitleg over het breadboard om daarna te laten zien hoe je de schakeling van het breadboard overzet op een experimenteerprint.
Het breadboard
Om een breadboard te gebruiken moet je wel weten hoe deze intern in elkaar steekt. Hieronder zie je een foto van een standaard breadboard.
Aan de buitenkant kun je dus niet zien hoe de contacten lopen. De contacten worden gevormd door metalen strips die de gaatjes onderling verbinden per rij. Hoe dat precies zit bij bovenstaand voorbeeld zie je hieronder:
Zoals je ziet lopen er aan beide zijde twee maal twee lange metalen strips. Overigens zijn er ook breadboards die aan beide zijde maar één contactstrip hebben lopen in plaats van twee.
Deze strips worden normaal gesproken gebruikt voor de energievoorziening. Kortom hier verbind je de min en de plus van de batterij of voeding aan. Welke strip je daarvoor gebruikt mag je helemaal zelf weten. Zo zou je de buitenste strips voor de plus kunnen gebruiken en de binnenste twee strips voor de min. Vanaf deze strips kan je dan vervolgens de onderdelen in het midden van het breadboard, waar gewenst, met steekdraden van spanning voorzien. Er bestaan verschillende formaten breadboards maar intern lopen de verbindingen hetzelfde als hierboven weergegeven.
Een voorbeeld van dergelijke steekdraden zie je hieronder:
Tussen de twee maal twee horizontale contactstroken zie je verticaal twee rijen met steeds vijf contacten. Hierin kan je onderdelen steken die dan vervolgens met elkaar worden verbonden door de contactstrip en met behulp van breadboard steekdraden.
In het midden van het breadboard zit een diepe sleuf die de contact rijen van vijf van elkaar scheidt.
Deze scheiding wordt vaak gebruikt om IC’s te plaatsen. In het voorbeeld hieronder zie je een opgebouwde schakeling op een breadboard met in het midden een 555 IC. Deze schakeling laat de twee LEDS om de beurt knipperen.
Als je een IC op een dergelijke manier plaatst hebben ze aan weerskanten op iedere pen nog vier vrije aansluitcontacten. Op deze manier kan je dus heel eenvoudig verbindingen maken en onderdelen plaatsen met de IC contactpennen.
Als je heel grote schakelingen met een breadboard wilt opbouwen dan kun je meerdere breadboards koppelen of een groot formaat breadboard gebruiken.
Als je een schakeling op een breadboard werkend hebt en je wilt hem behouden voor later gebruik dan moet je de schakeling monteren op een experimenteerprint door middel van solderen.
De experimenteerprint
Er bestaan veel verschillende soorten experimenteerpinten maar het meest gebruikt worden experimenteerprinten met koper eilanden of koperbanen. Deze zijn in verschillende afmetingen te krijgen. Ook zijn er experimenteerprinten met alleen gaatjes, het zogenaamde gaatjesprint. Hierin zitten alleen gaten maar zijn er geen koperbanen om onderdelen te verbinden. Bij gaatjesprint moet je dus zelf de verbindingen met draad aanleggen. Bij dit voorbeeld gaan we echter uit van experimenteerprinten met koperbanen.
Hierboven zie je twee voorbeelden van experimenteerprinten. Welke je gebruikt is voor iedereen persoonlijk. De één heeft liever een eilandprint waarbij de contacten zelf met draad worden aangelegd en een ander heeft liever een experimenteerprint met koperbanen. Aan jou de keuze. Bij een koperbanen print zullen er, waar nodig, de koperbanen moeten worden onderbroken d.m.v. een freesje of een scherp mesje om de verbindingen juist te krijgen.
Voor ons assortiment printmateriaal zie menu printmateriaal
Voor ons assortiment breadboards zie menu breadboards